Η συνεργάτης μας Νατάσα Μποζίνη απάντα σε μια σειρά ερωτήσεων που της έθεσε το ηλεκτρονικό περιοδικό Mikrocosmos που παρουσιάζει εναλλακτικές και πρωτοποριακές δράσεις Ελλήνων οι οποίοι δρουν εντός και εκτός συνόρων. Παραθέτουμε αποσπάσματα που αφορούν στα ηχητικά βιβλία.
Νατάσα Μποζίνη: Αναζητώντας τις πρωτοπορίες
Γνωρίζετε τι είναι τα ηχητικά βιβλία; Έχετε ακούσει ότι έρχονται οι e-εξορκιστές; Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η Νατάσα Μποζίνη. Ποια είναι; Συνέδεσε τη δημοσιογραφία με την κοινωνική συμμετοχή και την εθελοντική δράση. Έχει διακριθεί από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς για την προσφορά της, ασχολείται ενεργά, ως αιρετή, στα σωματεία του κλάδου της, είναι η πρώτη που «σχεδιάζει» ηχητικά βιβλία και γενικά «κρύβεται» πίσω από πολλές καινοτομίες που εφαρμόζει σε ό,τι ασχολείται
Η ίδια η δημοσιογραφία έχει πολλές διαστάσεις και δυνατότητες. Πολλοί δημοσιογράφοι ήταν και είναι παράλληλα συγγραφείς βιβλίων, θεατρικών έργων ακόμη και στίχων. Όλα μπορούν να συμβούν όταν δεν αντιμετωπίζουμε στατικά μια κατάσταση ή ένα επάγγελμα. Πιστεύω στη δια βίου επιμόρφωση και διαρκώς μαθαίνω κάτι που αφορά τις εξελίξεις στον κλάδο μου, και σε κάποια… παρακλάδια του. Εμένα η δημοσιογραφία με «διάλεξε» τυχαία , μου φέρθηκε καλά και μου έδωσε τη χαρά να την χρησιμοποιήσω «αδίστακτα» και να επικοινωνώ μεταξύ των άλλων, από κάθε θέση, ρεπορτάζ και ειδήσεις που διάλεγα και αφορούσαν στα ανθρώπινα δικαιώματα, τη ζωοφιλία, την ιστορία και πολλά άλλα.
Με ποιον τρόπο;
Θα εξομολογηθώ αμαρτήματα που έχουν παραγραφεί. Παράλληλα με τις σπουδές δημοσιογραφίας έκανα σεναρίου, σκηνοθεσίας και ολίγον από διαφήμιση. Ήταν γνώσεις χρήσιμες για εκείνη την ωραία εποχή που η ιδιωτική τηλεόραση παρουσίαζε, εν αφθονία ρεπορτάζ και ειδήσεις από όλη την Ελλάδα. Φρόντιζα να προτείνω, στους διευθυντές μου, με πολύ ελκυστικό τρόπο, το θέμα που ήθελα.
Τι κάνει ένας ConceptMaker; Σε πολλές σειρές του εξωτερικού, σε αντίθεση με το εξωτερικό, τη βλέπουμε αυτή την ειδικότητα.
Μεγάλη κουβέντα. Ας πούμε ότι είναι ο άνθρωπος που σχεδιάζει από την αρχή έως το τέλος, επί χάρτου μια σειρά, ένα ντοκιμαντέρ κλπ και φροντίζει σε συνεργασία με σκηνοθέτες και άλλους καλλιτεχνικούς συντελεστές να μοιραστούν όλοι το ίδιο «όραμα» για τη δημιουργία του τελικού αποτελέσματος. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Υπάρχουν πολλοί παράμετροι όπως το που θα απευθύνεται, αν θα αναζητήσει διεθνή διανομή, ακόμη και εάν προβλέπεται η δυνατότητα παράλληλης ή ενσωματωμένης ηχητικής απόδοσης για πολίτες με προβλήματα όρασης και πολλά άλλα τεχνικά και μη.
Πώς οδηγήθηκες σε αυτό;
Ήταν η φυσική εξέλιξη μιας σειράς σεμιναρίων και συνδυασμού γνώσεων, που αφορούσαν από τη μεταφορά λογοτεχνικού έργου στην τηλεόραση, τη δημιουργία δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ μέχρι τον σχεδιασμό προσβάσιμων οπτικοακουστικών, για πολυμορφικούς κόμβους του διαδικτύου.
Κάπως έτσι σχεδίασες τα πρώτα ηχητικά βιβλία που απευθύνονται, στο σύνολο των πολιτών;
Αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο τόλμημα. Πέτυχε με την υποστήριξη του Μιχάλη Αβραμίδη που έχει ιδρύσει τις ηχητικές εκδόσεις Studio Amid και του πατέρας του και συγγραφέα Όμηρου Αβραμίδη, ο οποίος μας παρέδωσε εν λευκώ, το Best Seller «Ο Δρόμος του Φεγγαριού», για να το κάνουμε Audio book και μάλιστα σχεδιασμένο σύμφωνα με το Design For All. Με τη διεθνή πλατφόρμα που «θέλει» όλα τα προϊόντα να μπορούν να τα χρησιμοποιούν όλοι και όχι μόνο κάποιες κατηγορίες πολιτών.
Υπήρχε προηγούμενο;
Όχι κανένα. Παιδευτήκαμε πολύ και χωρίς να υπάρχει οικονομικό κίνητρο παρά μονάχα η επιθυμία μας να περάσουμε ένα μήνυμα σχετικά με την ισοτιμία όλων των πολιτών στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία. Σκεφτείτε ότι έτσι και αλλιώς τα ηχητικά βιβλία στην Ελλάδα είναι ακόμη άγνωστα. Αυτά που φτιάξαμε πήραν τους πρώτους κωδικούς ISBN, πανελλαδικά. Όλα έχουν επενδυθεί με πρωτότυπη μουσική, εφέ, τραγούδια και σε κάποιες περιπτώσεις και ηχητικά ιστορικά ντοκουμέντα. Εμείς το κάναμε ακόμη πιο πολύπλοκο οργανώνοντας και προσβάσιμες, στην πληροφορία, δημόσιες παρουσιάσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Τις παρακολούθησαν πολίτες με προβλήματα όρασης, κώφωσης η κινητικά κλπ. Για όλους υπήρχε το αντίστοιχο πληροφοριακό υλικό σε γραφή Braile, ηχογραφημένα κείμενα, ηχητικές περιγραφές εικόνων, μεταφραστή στη νοηματική γλώσσα και πολλά άλλα.
Συνεχίζεις;
Ναι γιατί πιστεύω ότι είναι μια διαφορετική καλλιτεχνική μορφή ενός γραπτού βιβλίου που ζωντανεύει από ηθοποιούς, μουσικές και ότι άλλο απαιτείται. Γοητεύει τις γενιές που ακούν αλλά δε διαβάζουν, ενισχύει την ελληνική γλώσσα σε χιλιάδες απόδημους έλληνες ,που την κατανοούν μόνο προφορικά και μπορούμε να τα απολαύσουμε ταξιδεύοντας ή κάνοντας εργασίες στο σπίτι.
Και εδώ κρύβεται εθελοντισμός;
Ο εθελοντισμός είναι «κληρονομικό χάρισμα», αλλά θα τον αναβαπτίσω σε συλλογική συνείδηση. Στο σπίτι μας είχαμε άφθονη και είπαμε να τη «μοιράσουμε» και στους «γείτονες». Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παρακολουθούσα τους γονείς και τους παππούδες μου να συμβάλλουν με όποιο τρόπο μπορούσαν , στο κοινωνικό σύνολο και κυρίως ποτέ δε άκουσα την έκφραση: «Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου».
Διαφωνώ όμως με τον εθελοντισμό που υποκαθιστά τις κοινωνικές υποχρεώσεις του κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου